Nocne widziadła − co w mroku się czai

Noc była czasem, kiedy budziło się najwięcej ludzkich fobii. Strach przed ciemnością, nawet tą rozświetlaną blaskiem ogniska, które budziło tyle migotliwych cieni, budził przerażenie. Nocne zgony, bezsenność albo koszmary senne powodowane były przez demony grasujące po zmroku.

Strzyga: niesłusznie utożsamiana z wampirem. Demon rozdwojonej jaźni. Posiadał dwie dusze, które dziedziczył od człowieka, z którego się rodził. Protoplastą Strzygi jest rzymski stwór o wyglądzie sowy.

Zmora: niewidzialny demon. Zobaczyć go można dopiero w świetle księżyca. Przedstawiany jako postać o nienaturalnie długich nogach. Wierzono, że siada na ludzkich piersiach podczas snu i dusi, doprowadzając do krwotoku. Żywiła się, wyciekającą z nosa i ust krwią.

Nocnica: była kobietą niezwykle chudą, przyobleczoną w czarną suknię z białą peleryną. Rodziła się z duszy niewiasty zmarłej między zapowiedziami a ślubem. Odpowiadała za nocne zgony niemowląt. Frustratka, nie zaznawszy macierzyństwa i rodzinnej sielanki, mściła się na niewinnych kobietach za ich szczęście.

Krwotoki, duszności, śmiertelne zejścia małych dzieci, ataki serca i udary − sporo zarzutów, jak na trójkę stworów, które nie w każdych okolicznościach były widoczne.